Marjolein Baars

Bewoner, Ondernemer, Medemens in LevensLab
Mijn expertise

Ik houd van mensen, acteren/actie, spelen en (het) creëren (van mogelijkheden).


Ik ben getraind als fysiotherapeute, haptonome, theatermaakster, clown en procesbegeleider.


Ik ontwikkel maatschappelijke projecten en trainingen, themavoorstellingen en voorstellingen op maat. Daarnaast faciliteer ik fundamentele veranderingsprocessen en nodig anderen uit om tot acteren, tot actie te komen t.d.v. het geheel. Zowel op de theatervloer als op de werkvloer en in het dagelijkse leven.


Iik ben initiatiefneemster van het project Natuurlijk Verbinden en De buurt als LevensLab. Ik werk steeds vanuit het geheel.


Mijn liefde ligt in het bijdragen aan 'heelheid', 'zorgdragen voor de planeet en al wat leeft' en 'meer menselijkheid’ in de wereld. Door perspectieven te verruimen, verbeeldingskracht actief en bewust in te zetten, 'in de realiteit van de ander of het andere te stappen en van binnenuit te ervaren, te investeren in individuele talenten en 'het onbekende', het 'niet weten' te betreden.

Mijn mogelijkheden

Ik werk steeds vanuit het geheel. Waarnemen en bij de waarneming blijven staan hierin centraal.


Ik kan bijdragen in andere projecten door verbinding tussen verschillende werkvelden te maken zoals kunst, onderwijs, gezondheidszorg en wetenschap bij het opzetten van projecten en trainingen.


Mijn interesse ligt in het ontwikkelen van 'nieuwe vormen die werken' voor mensen en organisaties waardoor ontwikkeling en innovatie mogelijk is. Dit kan zijn door een onderwerp zichtbaar en beleefbaar te maken. Door mensen uit te nodigen op avontuur te gaan en obstakels om te vormen tot werkmateriaal. Door met elkaar te onderzoeken en alle waarnemingen serieus te nemen als informatie.

Relevante ervaring

Mijn trainings- en projectervaring en het met verschillende doelgroepen aan een gezamenlijk doel werken kunnen van pas komen. Met name hoe maak je iets toegankelijk, speels, hoe ga je om met eigenbelang, overtuigingen, dat wat niet gezegd wordt, wat (nog) niet zichtbaar is, maar wat wel ervaarbaar is. hoe buig je dat om naar constructief samenwerken?