In het zonnetje bij Voedseltuin IJplein - Arnold van der Valk

Tuinleven na gedane arbeid. Op 1 november 2016 is het gedaan, mijn werk als hoogleraar landgebruiksplanning aan Wageningen Universiteit houdt op, ik ben gepensioneerd. Het voelt als een zegen en een vloek tegelijk. Aan de positieve kant staat: dit is het einde van de vier uren durende dagelijkse pendel per trein en per fiets van Amsterdam naar Wageningen. Allereerst voelt het als bevrijding van de bureaucratische ‘terreur’ van tijdschrijven, acquisitie en managementvergaderingen. Mijn angst is dat de balans na enkele weken zal doorslaan naar de negatieve kant. Ik mis enorm het voorrecht om onderwijs te mogen geven aan de studenten van de studierichting landschapsarchitectuur en planning over voedselbeleid en stadslandbouw. De gesprekken met collega’s over het gebruik van open ruimte in Amsterdam, over de noodzaak van een voedselraad en voedseldemocratie, de lobby met studenten bij het college van bestuur voor de aanleg van een voedseltuin op de campus van de universiteit – het is allemaal voorbij. Wat nu?