Even voorstellen: Sophie, de vindingrijke vormgeefster van Buurtgroen020

Hallo allemaal!

Ik groet jullie vanaf een zonnige maandag middag. Ik zit in een raamkozijn en kijk tussen twee lindebomen door uit over het Noordhollandschkanaal in Amsterdam Noord. Buiten scharrelen kipjes, terwijl stadsboer Daan druk bezig is om de fundering aan te leggen voor een pizza oven van natuurlijke en lokale materialen: een workshop die komend weekend gegeven wordt op Ecohof. De zolder is een flexwerkplek, waar je heerlijk kunt wegdromen in deze groene oase. Ecohof is één van die groene initiatieven, van die vele pareltjes die de stad rijk is en te vinden op Buurtgroen020. 

Een half jaar geleden kwam voor het eerst ik in contact met Buurtgroen020 door een initiatief wat ik zelf aan het opzetten ben met mijn tante op het WG-terrein in Amsterdam West. De buurvrouw van mijn tante tipte me: ‘Ken je die leuke website al? Met alle groeninitiatieven van Amsterdam? Moet je maar eens kijken, het heet: ‘Buurtgroen020’’. Nou en dat was een gouden tip! Er ging een groene wereld voor me open in de vorm van informatie, inspiratie en een netwerk van gelijkgestemden. Het verbaasde me dat er al zo veel mensen bezig zijn met buurtgroen. En hoe meer initiatieven ik bezocht, hoe meer het me begon op te vallen dat er in elke wijk wel een plekje is waar mensen de publieke ruimte gebruiken om een stukje natuur te realiseren. Groen leeft in Amsterdam, en dat is een hele hoopvolle gewaarwording. 

Zelf ben ik geboren in Amsterdam als dochter van een basisschool juf met een liefde voor schrijven en boeken en een galerie houder die beter zelf kunstenaar had kunnen worden. Met z’n drietjes woonden we op negen hoog achter in de Ganzenhoef, een flat in Stadsdeel Zuid-Oost met zicht op de boom die alles zag. Ik kan me nog herinneren dat we ’s ochtends op de fiets naar mijn basisschool de Nellestein de naaktslakken op het fietspad probeerden te ontwijken, de wandelingen rondom de Gaasperplas en hoe ik met mijn vader het balkon op rende als Ajax had gescoord want dan kon je de fans horen juichen. Elk vrij weekend trokken we de natuur in; naar Bergen waar we een tentje hadden staan op het land van boer Arie. Of naar Texel waar mijn grootouders woonden. Uiteindelijk was de aantrekkingskracht van het eiland zo groot dat we de permanente overtocht naar het eiland hebben gemaakt. Het was een bijzondere verandering. Van een plek waar de voordeur te zwaar was voor mijn achtjarige spierballetjes, naar een plek waar de voordeur niet op slot zat en toegang gaf tot een bos. 
Na tien jaar op het eiland te hebben doorgebracht maakte ik op mijn achttiende een rechtsomkeert en vertrok weer terug naar de Amsterdam. Aju buitenleven, hallo nachtleven! 

Maar mijn liefde voor de natuur heeft me nooit meer losgelaten. Tijdens mijn studie als sociale ontwerper op de Gerrit Rietveld Academie was de grote vraag hoe we als mens ons kunnen zien en gedragen als onderdeel van de natuur. Een vraag die ik nu probeer te beantwoorden door mijn werk bij Buurtgroen020 en bij de Regeneratie Coöperatie. Als vormgever van Buurtgroen020 ben ik bezig informatie over groen in de stad zo helder en leuk mogelijk te maken. Met een duidelijke vormentaal en illustraties hoop ik mensen mee te nemen in de rijkdom van de natuur; de bevrediging om iets te zien groeien en bloeien, om met je handen bezig te zijn en een thuis te maken voor alle andere dierlijke inwoners die de stad rijk is.

Kortom, Buurtgroen020 is een plek waar mijn twee werelden samenkomen: de stad en de natuur en ik ben blij dat ik deel mag zijn van dit verhaal!